De naturalist, scheikundige en wiskundige van Engelse origine John Dalton (1766 -1844 ) was een van de hoofdverantwoordelijken voor de studie van Achromatopsie een ziekte van genetische aard en aangeboren profiel dat volgens deskundigen niet progressief is. Het is een afwijking die de uitzicht . Voor de waardevolle bijdragen van deze specialist, na verloop van tijd de gedeeltelijke achromatopsie begon te beschrijven hoe kleurenblindheid .
Kleurenblindheid is omkaderd in de discromatopsia , een term die verwijst naar een ongemak op basis van de onvermogen om kleuren te onderscheiden . Hoewel niet alle kleurenblinde mensen dezelfde tinten verwarren, hebben ze meestal moeite om onderscheid te maken tussen groen en rood. In plaats daarvan kan een kleurenblind meer tinten violet waarderen dan een subject met normaal zicht
Als we over dit genetische probleem praten, moeten we verklaren dat er verschillende soorten zijn. Specifiek op algemeen niveau kunnen we vaststellen dat er drie zijn:
Monochromatische. De persoon die lijdt aan dit soort kleurenblindheid wordt gekenmerkt doordat hij in het netvlies slechts een gevoelige kegel heeft, zodat hij slechts één kleur ziet.
Tweekleurig. Twee kegels van bovengenoemde zijn die van de burger die aan dit probleem lijdt. Dit feit houdt in dat we op hun beurt drie soorten kleurenblind vinden: protanopen die absoluut ongevoelig zijn voor rood; de deuteranopen die degenen zijn die de rode, groene en gele schaduwen verwarren; en tritanopen die ongevoelig zijn voor blauw en tegelijkertijd blauwe en groene schaduwen verwarren.
Abnormale trichrometrie Een van de meest voorkomende gevallen is dit waarin de mensen die er last van hebben het feit tegenkomen dat ze kleuren niet kunnen onderscheiden, elkaar verwarren.
Naast deze drie soorten kleurenblindheid kunnen we niet voorbijgaan aan het feit dat er ook een andere is die Chromatisch wordt genoemd. Dit is een visueel defect dat zeer zelden voorkomt, maar wordt gekenmerkt door het feit dat degene die lijdt alles in zwart-wit en in het bijbehorende grijsbereik ziet.
Er zijn verschillende methoden om te bepalen dat iemand aan kleurenblindheid lijdt. De meest voorkomende procedure is echter om gebruik te maken van de zogenaamde Ishihara-letters waarin cijfers in verschillende kleuren worden weergegeven.
Kleurenblindheid stoornis is gekoppeld aan een recessief allel geassocieerd met X chromosoom . In het geval van mannen wordt het erven van een enkel X-chromosoom met het tekort al kleurenblind. Vrouwen hebben ondertussen een paar X-chromosomen nodig met het tekort als kleurenblind; anders zullen ze alleen dragers zijn (zodat ze kleurenblindheid aan hun kinderen kunnen overbrengen). Dit verschil vertaalt zich in een brede overheersing van het mannelijk geslacht onder degenen die lijden aan kleurenblindheid.
Kleurenblindheid impliceert een fout in de sensorische cellen van het netvlies die reageren op kleuren en die bekend staan als kegels . Deze zijn verantwoordelijk voor het verwerken van het licht dat de objecten reflecteert en bepalen de kleuren. Er is een type kegel dat gevoelig is voor rood licht, een ander type kegel dat gevoelig is voor groen licht en een derde type kegel dat gevoelig is voor blauw licht. Het probleem van kleurenblindheid komt voort uit het falen van de genen die de pigmenten van deze kegels moeten produceren.
