Van Latijn fluctuatĭode schommeling het is de handeling en de gevolgen van fluctueren . Dit werkwoord verwijst naar de schommel (afwisselend verhogen en verlagen) of tot waver . Het concept heeft verschillende toepassingen volgens verband .
Op het gebied van financiën , de fluctuatie is de monetair verlies die wordt geproduceerd door de vermindering van een bepaalde hoeveelheid goederen of door het bijwerken van de voorraad. Het gaat om de verschil tussen wat de inventarisboeken weerspiegelen en het werkelijke (fysieke) bestaan van de goederen .
Het staat bekend als daling aan het concrete en materiële verlies van de producten, terwijl de fluctuatie verband houdt met het monetaire verlies als gevolg van genoemde variatie. De schommeling weerspiegelt in geld, dus het verschil tussen wat je hebt en wat je volgens de inventarissen zou moeten hebben.
Het is mogelijk om twee belangrijke soorten fluctuaties te onderscheiden. de regelmatige fluctuatie , ook bekend als cyclische fluctuatie , treedt op wanneer er seizoensperioden zijn (groeifasen worden gevolgd door perioden van krimp). de onregelmatige fluctuatie Aan de andere kant wordt het bepaald door wijzigingen die niet periodiek zijn en die het gevolg zijn van niet-gebruikelijke wijzigingen.
De wijzigingen in de valutamarkt Ze worden ook wel fluctuaties genoemd. Het concept maakt in dit geval het mogelijk om de waarde van de ene valuta ten opzichte van een andere of andere te benoemen. Deze fluctuatie hangt meestal af van de centrale banken van elk land, van de politieke acties en van de huidige stand van de internationale handel.
Net zoals de term fluctuatie wordt gebruikt op economisch en zakelijk gebied, wordt het ook gebruikt in de sector Natuurkunde. In dit geval kan het concept in kwestie worden gedefinieerd als het verschil tussen wat de normale waarde van een hoeveelheid is en de momentane waarde.
Naast die nieuwe betekenis maakt het woord dat we behandelen ook deel uit van een bredere term die bekend staat als de kwantumfluctuatie die verwijst naar de verandering in energie die zich op een bepaald punt in de ruimte en op een bepaald moment voordoet bepaald en tijdelijk.
Van dit laatste concept moet worden gezegd dat het nauw verband houdt met wat het onzekerheidsprincipe is, ook bekend als de Heisenbergs relatie van onbepaaldheid. In het jaar 1927 ging de Duitse natuurkundige die het zijn naam gaf, over tot het formuleren waarmee het duidelijk wordt dat het onmogelijk is om tegelijkertijd te meten wat het lineaire momentum en de positie van een deeltje zijn.
Dit principe moet worden benadrukt dat het een van de fundamentele pijlers van de kwantumtheorie is geworden. Zozeer zelfs dat hij, en in het bijzonder zijn geciteerde formuleerder, in 1932 de Nobelprijs voor de natuurkunde won.
We moeten ook niet vergeten dat fluctuatie een concept is dat wordt gebruikt om de beweging te definiëren die een lichaam ervaart op het ritme van wat de golven zijn.
Het staat bekend als fluctuatie, ten slotte, de aarzeling die ertoe leidt dat een persoon aarzelt en geen situatie oplost.
