de apathie (van het Latijnse concept apathie) verwijst naar onzorgvuldigheid, terughoudendheid, onverschilligheid en gebrek aan kracht . Het is met andere woorden de onstuimige stemming wat wordt weerspiegeld in de afwezigheid van verlangen of enthousiasme.
Enkele voorbeelden waar de term voorkomt, kunnen zijn: "De bokser toonde een alarmerende apathie over de ring", "Die plaat was de perfecte soundtrack om de apathie van die tijd weer te geven", "Laat apathie en ga met ons dansen".
Apathie als een pathologie is een term bedacht door de psychologie en het is een affectieve aandoening die onverschilligheid veroorzaakt voor gebeurtenissen, mensen of de omgeving van het zieke subject. Welke het manifesteert door een ijdele reactie op de stimuli die van buitenaf komen, of zelfs van binnenuit geboren worden.
Wanneer apathie alleen in specifieke gevallen verschijnt (gericht op een individu, een taak of een context), is dit meestal een reactie op de spanning . We moeten ook niet vergeten dat apathie soms niets pathologisch heeft en eenvoudig is onverschilligheid voor wat een persoon denkt dat niet relevant of interessant is.
Wanneer apathie klinisch wordt gediagnosticeerd, heeft dit niets te maken met de tediousness of de luiheid . Op informeel niveau wordt echter meestal een verband gelegd tussen deze begrippen. Dat is de reden waarom een man zijn zoon uitdrukkingen als "Vergeet apathie en aan het werk" kan vertellen.
Om gediagnosticeerd te worden, is het strikt noodzakelijk dat een neuropsychiatrisch examen waarin niet alleen de omstandigheden waarin de mentale toestand van de patiënt wordt gevonden, maar ook de kenmerken van zijn omgeving en de ambities van het onderwerp (activiteiten, doelstellingen, verlangens, enz.) worden onderzocht; omdat ze dat allemaal kunnen toestand geestelijke gezondheid van de persoon .
Opgemerkt moet worden dat apathie ook kan voorkomen bij mensen met de ziekte van Alzheimer en dementie ; In deze gevallen houdt het verband met het cognitief functioneren en veranderingen in de dagelijkse prestaties van het individu. In de meeste gevallen gaat deze aandoening gepaard met depressieve symptomen.
Als apathie niet pathologisch is, is het mogelijk om deze om te keren met verschillende stimuli volgens de belangen van de persoon in kwestie. Een bepaald muzikaal thema, een inspirerende foto of een smaakstof zijn enkele elementen die een milde apathische toestand kunnen helpen overwinnen.
Emotionele apathie kan de getroffen persoon en zijn omgeving schaden, maar het is niet zo eenvoudig opgelost als besluiten om er dingen tegen te doen. Je moet de oorsprong ervan begrijpen en uitzoeken hoe je uit die kuil kunt komen, zodat zodra het is opgelost, de patiënt Ik kan niet op hem terugvallen.
Seksuele apathie
Praten over apathie of seksuele remming wanneer in een paar een van de partijen voelt geen passie of seksueel verlangen ten opzichte van de ander (meestal niet bij andere personen die geen deel uitmaken van het paar). Dit gebrek aan passie wordt getoond met een duidelijke desinteresse voor fysiek contact en geslachtsgemeenschap . Apathie kan worden gediagnosticeerd wanneer het aantal keren dat een persoon wordt gevraagd om seksueel contact met een ander te hebben geheel of gedeeltelijk valt.
Seksuele apathie is van het type primair wanneer de persoon het heeft gemanifesteerd vanaf het begin van zijn seksuele ontmoetingen, en secundair wanneer het ontstaat nadat er een normale en bevredigende periode van seksuele activiteit is geweest. Apathie kan ook zijn selectief , wanneer alleen aanwezig bij een bepaalde persoon. Ten slotte hebben we het over seksuele apathie algemeen Wanneer het stabiel en permanent is.
Opgemerkt moet worden dat sommige auteurs seksuele apathie noemen als Hypoactieve stoornis van seksuele begeerte en voordat ze worden gediagnosticeerd, moeten geestesziekten die ertoe leiden dat de persoon zijn seksuele interesse verliest, worden uitgesloten, zodat de persoon een medicijn inneemt dat deze apathie kan veroorzaken.
De oorzaken van seksuele apathie zijn meestal gerelateerd aan hoge mate van angst veroorzaakt door een te veeleisende morele opvoeding, eerdere traumatische seksuele ervaringen of gevoelens van zelfafwijzing (zich onaantrekkelijk of ondergewaardeerd voelen).
De beste manier waarop deze pathologie kan worden aangepakt, is om de patiënt te maken bewust worden van problemen en ze onder ogen zien; moedig hem aan om liefde te durven geven en ontvangen door de ander te waarderen en vooral, dat hij in contact komt met de diepste gevoelens en verlangens. In één woord, het bestaan erop richten herleven dat slapende deel van de zieke, de zijne seksualiteit .
